تکتم جاوید | شهرآرانیوز؛ حدود ۲۰ هزار راننده با ۱۰ تا ۱۱ هزار خودرو تاکسی مسئولیت جابه جایی جمعیت دهها میلیونی مسافر و زائران امام مهربانیها را برعهده دارند. درد دل ثابتشان این است که هرروزشان با کلاچ و ترمز در خیابانهای شلوغ و پر از پستی و بلندی و همراه با نارضایتی مسافران میگذرد. رانندگی تاکسی شغلی نیست که جوانی آن را به خاطر آینده اش یا میان سال و سالمندی برای درآمدش انتخاب کند. هرچه هست از روی ناچاری است، اما این اجبار آنان را در چرخه مشقت باری قرار داده است. سالهای عمرشان پشت شیشه تاکسی میگذرد و نتیجه اش چیزی جز خستگی و ابتلا به دردهای بی شمار روحی و روانی نیست.
سپس ماجرای وسیله نقلیهای که هرروز از قیمت و ارزشش کاسته میشود و گاه آن قدر به خرج میافتد که گوشه خانه بماند بهتر است. میزگرد امروز ما شرح گلایههای چهار تاکسی ران مشهدی است که به نمایندگی از همکارانشان رودررو و بدون واسطه مشکلات و دردسرهای ناتمام خود را با ایمان فرهمندی، رئیس کمیسیون عمران، حمل ونقل و ترافیک شورای اسلامی شهر، و احمد محبی، مدیر عامل سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسی رانی شهرداری مشهد، در میان گذاشتند. اگرچه طرح همه مشکلات و مسائل در جلسهای دوساعته کافی نبود، اما دست کم بخشی از مشکلات آنها به زبان آمد.
شهرآرا: تاکسی رانان باوجود اهمیتی که در کلان شهر مهمی همچون مشهد دارند، در دسته مشاغلی محسوب میشوند که نه سختی کار و نه توان کاهش مشکلات صنفی خود را دارند. همیشه مخاطب گلایههای مسافران درباره مبلغ کرایه و کیفیت خدمات هستند، اما هیچ کس صدای اعتراض آنان را نمیشوند.
فرهمندی: سیستم حمل و نقل یکی از مهمترین نیازها و دغدغههای شهروندان مشهدی است که حجم زیادی از زائران و مسافران از داخل و خارج از کشور از آن استفاده میکنند. امروز باافتخار اعلام میکنیم که نزدیک به ۲۰ درصد از بار سیستم حمل و نقل شهر بردوش ناوگان تاکسی رانی است یعنی یک پنجم سفرها را پوشش میدهند و همین کافی است که به اهمیت و نقش تعیین کننده این حوزه آگاه باشیم. عملکرد شبکه تاکسی رانی جدا از حمل و نقل وابسته به دو عامل نیروی انسانی و ناوگان است.
سال هاست با معضل تأمین ناوگان و بازسازی آن مواجهیم و دوستان تاکسی رانی هم به طور مداوم درگیر تعمیر و نگهداری تاکسیهای خود هستند. باید زیرساختهای لازم فراهم شود تا بتوانیم رضایت شهروندان، عزیزان تاکسی رانی و همکارانمان در سازمان تاکسی رانی را تأمین کنیم. از طرف دیگر شبکه تاکسی رانی شهر مشهد از مبادی ورودی تا حرم مطهر، بازارهای بزرگ شهر و سفرهای گردشی هرکدام به همان اندازه که خدمات خاص ارائه میدهند، تنوع و گستردگی مشکلات هم دارند.
رانندگان تاکسی درعین اینکه با مسافران درباره کرایه چالش دارند از طرف دیگر با محدویتهای مالی، کاهش ارزش پول ملی و افزایش هزینه لوازم یدکی و تعمیرات هم دست و پنجه نرم میکنند. ما در شورای اسلامی شهر تلاش کردیم در جلسات مختلفی که با حضور مسئولان شهرداری، مجموعه تاکسی رانی و رانندگان برگزار شده است زیرساختها را به نحوی فراهم کنیم که مشکلات به تدریج کاهش پیدا کند. البته راهکار مرتفع شدن برخی مسائل در اختیار خود رانندگان است که باید شبیه اصناف دیگر آن را حل کنند. البته برای هرکدام از اینها اقداماتی صورت گرفته است که در پاسخ به سؤال دوستان شرح خواهم داد.
ترابی: من ۱۵ سال است همکار تاکسی رانی شما هستم و اکنون در خط نواب صفوی خدمت میکنم. مشکلات ما دو بخش دارد. یکی مشکلات رانندگان خطوط ثامن و اطراف حرم و دیگری رانندگان دیگر بخشهای شهر. ما چهار نفر نماینده مسیرهای اطراف حرم در این جلسه هستیم و یکی از مهمترین مسائل ما شرکت طرف قرارداد شهرداری است. شیفت شب دردسر بزرگی است.
برای رانندهای که به شکل ثابت ۸ ساعت سر کار است و به علاوه آن ۴ ساعت اضافه کاری سرخط بوده توان رانندگی در شیفت شب وجود دارد؟ اگر این تعیین شیفت را نپذیریم هم جریمه خواهیم شد. شرکت جریمههای غیرقانونی زیادی دارد. یک بار باوجوداینکه مریض بودم یا دفعه بعد که ماشینم خراب بود -و حتی آن را با مدرک ثابت کردم- بازهم جریمه اش را پرداختم. پیامک میزنند حتما سرخط باشیم.
زنجانی: من دو سال دیگر تا بازنشستگی ام باقی مانده است و بارها مشکلات را مطرح کرده ام، ولی به نتیجهای نرسیده ام. چندوقت پیش به آقای فرهمندی مشکلات شرکتها را گفتم. فایده این شرکتها برای ما چیست؟ اکنون فقط کارشان دریافت آبونمان است. هیچ خدماتی به ما ارائه نمیشود. از ۵۰ سال پیش سرمایه گذاران تاکسی رانی شخص بودند، اما اکنون شرکتهایی واسطه شده اند که هیچ سودی برای من ندارند. حمل و نقل درون شهری با تعداد تاکسیای که شما تعریف میکنید و همان تعرفه پاسخگوی نیاز منطقهای مثل نواب نیست. از طرف دیگر بنای کار شرکتها جریمه است، درحالی که بارها گفته ایم هم جریمه باشد هم تشویق مانند تاکسیهای اینترنتی.
مسئله دیگر ما نوع خودرو است. در همه این سالها یک بار همایشی با حضور خودروساز برگزار نکردید که برایش توضیح بدهید که خودرو ملی مناسب خودمان تولید کند که با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانیها تناسب داشته باشد. هنوز ۹۰ درصد زائران اصرار میکنند که بیش از استاندارد تعداد، سوار شوند. شش نفر اصرار میکنند سوار شوند و اگر من قبول نکنم میروند سراغ خودرو دیگر. چرا خودروساز فکری برای ماشین مناسب من نمیکند؟
قوانین هم از من حمایت نمیکند. بخش زیادی از مسافران ما از اطراف حرم درخواست میکنند که آنها را به خارج از محدوده مشهد مثل گلبهار یا مناطق گردشگری ببریم، درحالی که برای آن محدودیت داریم و مسافر هم قانع نمیشود. مدام با موانع مختلف روبه رو هستیم. خواهش ما این است که با شهرهای دیگر درباره وضعیت تاکسی رانی گفتگو کنید. با شغل تاکسی رانی در این شهر به شدت فرسوده شده ایم، اما تنها کاری که کردند بین المللی شدن رنگ خودروهایمان بود.
ترابی: سازمان تاکسی رانی توقع دارد من با تاکسی متر و فیش سفر کار کنم، اما در مقابل حجم کار، هیچ رفاهیاتی به من تعلق نمیگیرد. به جز چند مورد خدمات سلامتی برای خودرو من هیچ خدمتی تعریف نشده است.
زنجانی: آقای فرهمندی یک بار گفتند قرار بود ۱۰۰ درصد افزایش کرایه داشته باشیم، اما هیچ کس موافقت نکرد و روی ۲۵ درصد توافق شد. با همه سختیها و مشکلات در همه این سالها با همه رؤسای تاکسی رانی تعامل برقرار کردیم.
کریمی: من هم یکی از تاکسی داران خطی در اطراف هستم و از سال ۷۰ در این شهر رانندگی میکنم. چرا هزینه اضافه چهاردرصدی بابت خرید و فروش پروانه تاکسی گرفته میشود و به جیب چه کسی میرود؟ از شهرستانهای اطراف هم پرسیدم هیچ جا چنین قانونی وجود ندارد. مشکل دیگر تاکسی متر است. تاکسی متر از سال ۷۲ در خودروها نصب شده است، ولی نه مردم استقبال میکنند نه رانندهها و همه را نسبت به هم بدبین کرده است. مدت هاست هم پلیس ما را در خیابان جریمه میکند هم بازرسان شرکت. مگر ما چقدر درآمد داریم؟
نداشتن امنیت شغلی، عادلانه نبودن سطح تورم با کرایه ها، بی ارزش بودن قیمت تاکسی نسبت به خودروهای دیگر، تأمین کارت خوان از سوی سازمان، بلاتکلیفی رانندگان بدون بیمه، انحلال خطوط اطراف شهر و انتقال اجباری به اطراف حرم و مبادی ورودی، دریافت ورودی در پایانه و فرودگاه از تاکسیهای زرد، درخواست سایه بان برای خودروها، اجازه ورود و خروج در محدوده و روزهای زوج و فرد و ثابت کردن کرایه تا شعاع دو کیلومتر از خواستههای دیگر همکاران من است.
محبی: اکنون در شهر مشهد ۱۳ هزار پروانه تاکسی داریم، اما نزدیک به ۱۱ هزار خودرو در شهر فعال هستند. تعداد دیگر که در حال بررسی آنها هستیم یا به شهر دیگری منتقل شده اند یا اصلا فعالیت ندارند. سؤالات همکاران تاکسی ران ما اغلب به دلیل شناخت ناکافی از سازمان است. کلیات را باید درباره نحوه عملکرد ما بدانید اول اینکه شرکتهای حمل و نقلی هیچ ارتباطی با شرکتهای نظارتی ما ندارند.
سازمان تاکسی رانی هم شرکت تعاونی نیست. ما سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسی رانی هستیم. یعنی خطوط را مدیریت و نظارت میکنیم، به خصوص خطوط اطراف حرم را که توفیق ما در این شهر است. مسئله اصلی شما نبود اتحادیه صنفی یا شرکت تعاونی است. شهرداری در بحث مدیریت و نظارت به سمت متولیگری پیش نمیرود و برخی وظایف خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است همچون پلیس ساختمان. شرکتهایی که شما از آن یادکردید و اکنون چهار مورد هستند با حضور در مزایده انتخاب شدند.
نظارت بر حضور ماشینها در خطوط، کنترل تعداد، حضور راننده در محل خدمت، استفاده از تاکسی متر و مواردی از این قیبل برعهده آنان است. البته که وظیفه آنها نظارت است، اما نه به هر روشی. اگر اجرای ضوابط از سوی آنان نادرست باشد آن را پیگیری میکنیم. برخورد ناشایست را با هیچ دلیلی نمیپذیریم. نمونه اش رسیدن چند گزارش بود که پس از بررسی، بازرس مربوط را اخراج کردیم. هم اکنون ۲۰۰ بازرس در محل خطوط در حال فعالیت هستند اگر مواردی مشاهده کردید اطلاع بدهید تا از مسئولان شرکت پیگیری کنیم. جریمه غیرقانونی را هم نمیپذیریم.
شهرآرا: ساختاری که از آن سخن گفتید بسیار مطلوب است و لازم، اما به نظرشما با چهار شرکت و این حجم از تاکسی رانی امکان کنترل و کاهش خطا وجود دارد؟ و شما امکان نظارت کامل بر جزئیات را به شکل مطلوب دارید؟
محبی: شک نکنید که مشکلات وجود دارد، اما سلسله مراتب ما برای پیگیری برقرار است. درعین حال که شرکتهای ما ناظر بر عملکرد همه تاکسیهای شهر نیستند و تنها ۶۰۰ خودرو اطراف حرم را کنترل میکنند. بخش دیگر در مبادی ورودی هستند، تعدادی بی سیم و عدهای هم به صورت گردشی در شهر خدمت میکنند. برای حل مشکلات و کنترل بیشتر سیستم را به سوی هوشمندسازی برده ایم.
حالا همه خدمات با نصب یک نرم افزار روی تلفن همراه قابل دسترسی است. سامانه جامع تاکسی رانی مشهد که کاملترین سامانه است و بناست آن را در شهرهای دیگر هم اجرایی کنیم همه خدمات شامل صدور و تمدید پروانه، موارد تشویق، تنبیه و خدمات رفاهی را شامل میشود که اصلا نیازی به حضور افراد در شرکت نیست. براساس آمارها بالغ بر ۶۰ درصد تاکسی رانان از نرم افزار استفاده میکنند. روزانه سه تا چهار مورد از موارد اصلاح شده غیبت یا جریمه از سامانه حذف میشود. گاهی، چون رانندگان علم استفاده از سیستم را ندارند دچار مشکل میشوند.
در بحث ورود به محدوده و موارد این چنینی مدیریت با راهور است که بیشترین همکاری و ارتباط را با ما دارد. نمونه اش در ایام تاسوعا و عاشورا بود که به محض سبک شدن بار ترافیک، مسیر را برای حضور تاکسیهای زرد و ون باز کردند. تا به حال صحبتی از مشوق نبوده، اما اکنون درحال ایجاد آن در سامانه هستیم که شامل موارد مختلف خواهد شد. سازمان تاکسی رانی حتی در بحث بیمه تکمیلی هم واردشده و ۸۰ درصد هزینه را خودش برعهده گرفته و ۲۰ درصد برعهده تاکسی رانی است.
فرهمندی: دو نکته کلیدی را هم من عرض میکنم. ما در شورا نگاهمان به همکاران تاکسی رانی به عنوان سرمایه گذار است و به ما کمک میکنند تا بخش مهمی از تقاضاهای سفر را پاسخگویی کنند. وظیفه ما در شورای شهر این است که این خدمت رسانی را تسهیل کنیم. بخشی از اختیارات در حوزه ماست و برخی نیست. مثلا تعیین خروج از محدوده شهر نه در اختیار شورای شهر و نه تاکسی رانی است، بلکه تصمیم گیری آن با شورای همتای استان است، به جهت پلیس راه و بیمه. بحث رعایت سطوح قوانینی بحث مهمی است. بعضی قوانین ملی هستند و خود راهور هم نمیتواند آنها را تغییر دهد.
اما در مذاکرات عرفی البته برخی موارد را با همکاری مرتفع میکنیم. یکی از بحثهای مهم هم برگه سفر و تاکسی متر است. تفاوت تاکسی با بقیه شبکهها در امنیت آن است. مسافر خیالش راحت است که سوار چه خودرویی میشود. اگر امنیت از بین برود چه اتفاقی میافتد؟ برای کسی که شغل دیگری دارد و عصرها دو ساعت مسافرکشی میکند مهم نیست که کسی به او اعتماد نداشته باشد، اما برای شما که عمر و سرمایه تان را بر سر این کار گذاشته اید امنیت و اعتماد مشتری بسیار مهم است.
این اعتماد را باید حفظ کنید که با رعایت الزاماتی حفظ میشود. فرض کنید در یک سیستم که چندهزار تاکسی درحال فعالیت هستند بالاخره درصدی از تخلف وجود دارد و میتواند سیستم را مختل کند، ولی همه باید کنترل شوند. وقتی میخواهید از مرز عبور کنید همه باید مدارکشان را ارائه کنند، زیرا آن یک درصد متخلف باید شناسایی شوند، اما این به معنی متخلف بودن همه نیست. در حوزه حمل و نقل همه خادم امام رضا (ع) و زائران و همشهریانش هستیم. نکته آقای محبی را تأکید میکنم که بازرس باید حضور داشته باشد، اما با رفتار مؤدبانه و کریمانه.
بازهم تأکید میکنم ما شما را همکار خودمان میدانیم و این مسئله روی تصمیمات ما اثر میگذارد. سامانه جامع تاکسی رانی تشویقات را لحاظ خواهد کرد و از مصوبات شورا هم هست که باید نظام تنبیه و تشویق در کنار هم باشد. ابزارش هم بخشی مالی است که شهرداری توان آن را ندارد و براساس مصوبات قبلی تنها میتوانیم از ظرفیتهای بخش خصوصی استفاده کنیم. یعنی ارتباطی بین بخش خصوصی و تاکسی رانی برقرار کنیم. برگه سفر برای برقراری نظم است. برای افزایش نرخ کرایه چندبار مراحلی را طی کرده و با مراجع مختلف رایزنی کردیم و قرار شد تدابیری بیندیشیم. سازمان تاکسی رانی تنها نیست و حل مشکلات شما هم آسان نیست. توصیه میکنیم درباره حل مشکلات به ما پیشنهاد بدهید.
زنجانی: فیش سفر به نظر ما مشکل بزرگی است و به نظر تاکسی رانها کارایی ندارد. باید مدت زیادی در صف انتظار مسافر بمانیم و گاهی تجمع مسافر پیش میآید و نمیتوانیم پاسخگو باشیم.
فرهمندی: برای حل این مسئله پیشنهاد بدهید. آیا کار دیگری میتوان کرد؟ شورای شهر هفته پیش آخرین مصوبه خود را برای تاکسیها ارائه کرد که سه بند دارد و به دفتر فرماندار رسیده است. مدیریت تاکسی رانی باید در جلسات بعدی با فرماندار موضوع را پیگیری کند. توضیح دیگر اینکه برای شما که از محدوده حرم به خارج از آن مسافر میبرید تا سه کیلومتر کرایه تان ثابت شد. حل این مشکل را هم تصویب کردیم. این مسئله را شما با دوستانتان آوردید و ما هم مشورت کردیم و با لایحه تاکسی رانی تصویب کردیم. فرماندار تأیید کند، حل خواهد شد. تا به حال سه تا چهار گروه به دفتر شورا آمدند و بارها تکرار کردیم که یک شرکت تعاونی و صنفی تشکیل بدهید که دست کم ۷۰ تا ۸۰ درصد اعضا را پوشش بدهد. شرکت تعاونی هم قرار نیست معجزه کند، ولی کمک هایش بسیار مؤثر خواهد بود.
قمری: من هم از ۲۰ سال سابقه رانندگی ۱۵ سالش را در ورودی باب الجواد حرم خدمت کرده ام، اما مسئله فیش سفر و دردسرهایش تمامی ندارد. تا وقتی مصوبه شما به اجرا برسد بازهم باید با همین وضعیت بمانیم؟
زنجانی: آقای فرهمندی به نکته مهمی اشاره کرد، چون ما اتحادیهای نداریم مشکلاتمان تمامی ندارد. اگر صنفی داشتیم نیازی نبود منِ تاکسی رانی در این جلسه بنشینم. آنها قوانین را میدانند و میتوانند پیگیر باشد.
محبی: چهار سال است در حوزه تاکسی رانی مشغول به خدمت هستم و شما از بسیاری موارد برطرف شده اطلاعی ندارید. اتحادیه شاید خیلی کار نکند، ولی میتواند بازوی ما باشد. بیمه تأمین اجتماعی رانندگان مسئله بسیار مهمی است. سال ۹۴ دولت یارانهای برای بیمه رانندگان داد که پس از آن هم قطع شد. اکنون چندین هزار تاکسی در کشور داریم که قبل از سال ۹۴ بیمه شده اند، درحالی که تعداد زیادی از آنها هرگز راننده تاکسی نبوده اند.
درحال بررسی تعداد بیمه شدگان هستیم که صحت آنان را تأیید کنیم و حدود ۲ هزار راننده بدون بیمه را تحت پوشش تأمین اجتماعی درآوریم. خب چه کسی باید پیگیر باشد وقتی اتحادیهای نیست؟ خودمان با هر مسئولی در کشور مکاتبه کردیم آخرش به اینجا رسیدیم که تعداد بیمه شدهها را حذف و اضافه کنیم. شناسایی غیرتاکسی رانها هم کار سختی است. این طرح قرار است به صورت آزمایشی در استان خراسان و آن هم در مشهد اجرا شود. تا امروز و در مدت سه هفتهای که از رانندگان استعلام گرفتیم ۶۰۰ نفر برای بیمه ثبت نام کرده اند.
زنجانی: با قاطعیت میگویم ۵۰ درصد رانندگان بیمه نیستند. ماجرای خودروها را به کجا رساندید؟
محبی: برخلاف تصور شما تا به امروز با همه مسئولان درباره واردات خودرو صحبت کرده ایم، اما کار به شدت سختی است. شرایط بسیار سختی دارد و باوجود اینکه که سرمایه گذار هم هست، اما امکان واردات ندارد. برای وارد کردن خودرو برقی هم تا به حال قرارداد چهار سرمایه گذار را امضا کرده ام، ولی موافقت شورای عالی ترافیک کشور مانع بزرگی است. درخصوص خودروساز داخلی هم درباره سورن به نتیجه رسیدیم، اما چند تاکسی ران توان پرداخت ۲۷۰ میلیون تومان دارند؟
با همت شهرداری قرار شد با هماهنگی بانک ملی ۸۰ درصد قیمت خودرو را وام بدهیم و شورای شهر نهایت همکاری را داشت. باز هم مشهد در کشور پیشرو بود. مبلغ بالایی را در بانک ملی گذاشتیم با سود ۱۸ درصد. پرداخت ۱۴ درصد با شهرداری و ۴ درصد توسط تاکسی ران ها. بحث دوم اینکه با شورا صحبت کردیم و پیشنهاد وام بازسازی دادیم که از ۲۰ میلیون تومان قبل به ۱۰ تا ۴۰ میلیون تومان افزایش پیدا کند. اینجا هم شهرداری حمایت کرد و در بانک دیگری سپرده گذاشتیم که برای نوسازی و بازسازی خودروهایشان استفاده کنند.
فرهمندی: این ساز و کار را دولت برای اتوبوسها هم انجام داده و موفق بوده است. همین مراحل را برای تاکسی رانی قرار دادیم تا برای دریافت وام بازسازی پس از کارشناسی به بانک معرفی شوند.
ترابی: پرداخت وام خوب است، اما چک و ضامن میخواهد که من ندارم. تعداد انگشت شماری راننده ضامن معتبر و کارمند دارند. یعنی عملا تصویب وام برای خیلیها فایده ندارد.
زنجانی: ساز وکار و راهکارها درست است، اما برای بازسازی هزینهای که نمایندگی میگیرد بسیار بیشتر از بازار است. قیمت همه خدماتش بالاتر است.
محبی: نمایندگیها هم دلایل خود را برای افزایش قیمتها دارند. آنها از کیفیت و استاندارد صحبت میکنند. در بحث بازسازی و نوسازی آنچه از دست شورا و شهرداری برمی آمده انجام شده است.
شهرآرا: همه این موارد و موانع درمجموع همچنان همان احساس ناخوشایند را در بین رانندگان باقی میگذارد.
زنجانی: من هم همین احساس را دارم. باز هم تأکید میکنم قوانین اشکال دارد و مربوط به ۴۰ سال پیش است. مهم این است که وقتی مسافر از ما تقاضای سفر میکند بتوانیم انجام بدهیم.
محبی: شما تاکسی شهری هستید، آنها تاکسی خطی. اگر قرار باشد همه مسافرهای شهر را شما به مقصد برسانید پس تاکسیهای میدان پارک که از صبح در صف انتظارند، چه کنند؟! یکی از دغدغههای ما مسافرکشهای شخصی است. ولی وظیفه من شناخت آنها نیست. پلیس روزانه بالغ بر ۵۰۰ خودرو را جریمه کند. ولی من ضابط قضایی نیستم. اینها دردهایی است که همه میدانیم و در حال پیگیری هستیم تا حق تاکسیها کمتر ضایع شود.
زنجانی: میرویم شرکت تا مرخصی بگیریم یا کاری انجام بدهند ۱۰ یا ۲۰ هزارتومان پورسانت میگیرند. این پورسانتها چه توجیهی دارد؟
محبی: چیزی به نام پورسانت وجود ندارد. آنچه پرداخت میکنید هزینه خدمات است که در همه دفترهای دیگر مانند پیش خوان یا پلیس +۱۰ هم دریافت میشود. همه خدمات شرکتها چهارچوب و بخش نامه دارد که قابل رسیدگی است. درباره چهاردرصدی که درباره نقل و انتقال پروانه پرسیدید توضیح این است که مبلغ مانند بنگاه داری نیست بلکه هزینه نقل و انتقال پروانه تاکسی است.
از ۲۱ سال پیش وزارت کشور این سهم را به شهرداریها واگذار کرده است. براساس این مجوز سقفی تا ۴ درصد بابت نقل و انتقال پروانه به شهرداری ارائه میشود که هرسال به تصویب شوراری هر شهر میرسد. برخی شهرهای دیگر را بررسی کردیم که مبالغ خیلی بیشتر از این هاست. ما در بررسیهای خود متوجه شدیم با نرخ تورم موجود در بازار هزینه نقل و انتقال به شدت افزایش یافته است.
برای همین پیشنهاد کردیم خودروها طبقه بندی شوند. برای اولین بار امسال تصمیم بر این شد که مبلغ ۴ درصد برای خودروهایی با ارزش پایینتر مصوب شود و هرچه ارزش خودرو بالا میرود مبلغ ۴ درصد سهم شهرداری کاهش پیدا کند. اقدام دیگر ما این است که مبلغ جدیدی را برای نرخ کرایه به شورا ببریم. درباره کارت خوان هم تا زمانی که سیستم هوشمندسازی و پرداخت اینترنتی با کیو آرکد را راه اندازی نکرده ایم و برای اجرای آن از سوی مسافر و راننده مشوق ایجاد نشده، استفاده از کارت خوان در تاکسیها مشکلی نیست.
ترابی: برای اوج ترافیک در تابستان و زمان رفت و برگشت به خطوط کاری منتهی به حرم برای رانندهها انجام نمیشود؟
فرهمندی: نکات مهم همین هاست. شعاری دادیم با عنوان حمل و نقل کرامت محور، هم برای مسافر هم ارائه دهنده خدمات. مسئله این است که فرایند -از تعیین مشکل و تهیه راه حل تا تهیه مصوبه- زمان بر است و حدود ۶ ماه طول میکشد. برای کوتاه شدن این فرایند حتی جلسه کمیسیون اصلی و فرعی را هم با هم برگزار کردیم. ثابت کردن نرخ در دو صحن علنی بررسی شد و به اجرا رسید. همین طور که برای ما حفظ کرامت همکار مهم است، اهمیت دارد که شأن مسافر و همشهری مان حفظ شود. برای همین میخواهیم نظارت دقیق باشد. ماهها درگیر تعیین کرایه بودیم که از محاسبات دقیق حاصل شده است.
قمری: ماجرای تاکسی متر را هم مشخص کنید. کرایه توافقی بهتر است وگرنه مسافر به سراغ خودرو دیگری میرود.
محبی: براساس مقررات تاکسی باید با تاکسی متر تردد کند. برای همین اعمال نشدن تاکسی متر بارها به مسئولان پاسخگو بوده ایم. واژه توافق را نمیفهمم یعنی چه؟ همان مسافری که با شما توافق کرده بعد از پیاده شدن از شما شکایت خواهد کرد. متأسفانه فرهنگ ما همین شده، ولی قانون ثابت است اگر تاکسی متر استفاده نمیکنید این کار را تعطیل کنید. اگر قرار نیست رانندهای تاکسی متر بزند، در محدوده مشخص شده تردد کند یا به هزینه سفر اعتقادی ندارد پس ادامه این شغل بی معنی است.
فرهمندی: شما راننده هستید و حرفهای در این حوزه. اگر خواستید از مبلغ تاکسی متر تخفیف بدهید اشکالی ندارد، اما من به عنوان نماینده و عضو شورای شهر نماینده مسافر هم هستم و باید قانونی برای گرفتن کرایه وجود داشته باشد.
محبی: در مجموع برای خاتمه عرض میکنم که در همین وضعیت رانندگان بسیار متعهدی داریم که با تمام وجود از صبح تا شب خدمت میکنند. شب عاشورا دو بانوی راننده ون یک روز کامل رایگان خدمت کردند و حتی غذایشان را پشت فرمان خوردند. رانندهای داریم که درِ خودرو را برای مسافر باز میکند یا فردی که از مسافران بی بضاعت کرایه نمیگیرد. همه تلاش ما این است که شرایط را برای این قشر زحمتکش آسانتر کنیم. اما در مقابل تخلفات هم کوتاه نمیآییم.